เจ้าหนูเจ้าสังเวียน

ชีวิตคือการเดินทาง จะว่ากันแบบนี้คงไม่ผิดนักเพราะแต่วันมีแต่คนไป ไปทำงาน ไปเรียน ไปเที่ยว ไปเกี้ยว ไปไหนต่อไหน
สุดท้ายก็ถึงที่ไปแบบไม่กลับ ตีตั่วนอนยาว

เอาเป็นว่าแม้เรานั่งอยู่เฉยๆ จิตใจเรายังแกว่งไปแกว่งมา ไม่เคยอยู่นิ่งเป็นที่เป็นทาง แว๊บไปโน้นไปนี่ไม่มีจบแค่หนึ่งวินาทีก็ปรี่ไปได้ซะตั้งไกล อย่างนี้พระท่านเรียกว่าไม่มีสติ

แต่เวลาอย่างนี้ขอมีสตางค์ก่อนละกัน

การเดินทางทำให้เราเปิดหูเปิดตา ทำให้เราลดตัวตนลงไป ตัวกูของกูละลายออกไปเยอะ เราได้เห็นสิ่งใหญ่โตโออ่าเด่นเป็นสง่าหลายยุคหลายสมัย บ้างสิ่งปลูกสร้างจากใจหลายชั่วอายุคนกว่าจะสร้างเส็จ แต่บางสิ่งบางอย่างไม่ใช่สิ่งปลูกสร้างทางวัตถุแต่เกิดจากใจอันมุ่งมั่น

อย่างเด็กน้อยคนนี้ที่ผมเจอเข้าโดยบังเอิญที่พัทยา มองเผินๆเธอคือหนูหญิงวัย 8 ขวบ ที่น่ารักน่าชัง แต่เมื่อไหร่ที่เธอก้าวขึ้นสู่สังเวียนเธอจะกลายเป็นนักสู้ผู้แกร่งกล้า และทำหน้าที่อย่างตั้งใจและสุดความสามารถ



ลองดูกันนะครับว่าคุณคิดกันยังไง